hayatı teğet geçmek((:

Kendinden çok da emin olamamak, ne istediğini bilememek, beni en çok ne mutlu eder düşüncesine yanıt bulamadan hayatı teğet geçmek var aldığın nefeste, toprağa uzanan bağlantıda geçen her anında, yaşamda...

Hayatın gelip geçici olduğunu bilerek yaşamak var; kendini bilmeden, ispat gerektirmeden, risk almadan, sevmekden payına düştüğü kadarını alıp başın dik dimdik dimdimdik ve daha dikine yaşamak var hayatı.

Korkmak var içinde insanların olduğu ortamlardan, içine kendini koyup dışında kalmak var. Dışındalığın getirdiği yalnızlık, tek başına anlamsızlık var dünyanın/çemberin dışında.

Sen varsın o var; iki kişi var zannedip çoğul yaşayarak mendil örtmek var görünenlerden şikayetçi tanık gözlerine.

Hayatı çok sayıp yok olmak var çemberin üzerinde. Çok sayıp zıplamak var değmesin ayaklarım yere, çok deyip unutmak var yeniliğe açık gönüllerde, çok deyip deriin derin almak var nefes diye, çok çıkan sözün çok sıçradığı yer var ortaya attığın sürece.

Susmak güzel diye korkmak var susmaktan. Güzel her şey biter diye suss, nazar değer diye suss... Güzel olan her şey gibi o da biterse eğer dediğin an susma. Biter diye korktun di mi!!! Biter.

Hayatta asla dediğin her şeyi aslıyla yaşamak var ve aslının içinde yaşam var. Yaşamda senin gibi bir sürü insan, içinde duygular, hatalar, alınan nefeslerin yanında çalınmış yasaklar, mutlu olmak kadar görünmeyen yalnızlar var. "Bir ben"ler toplanmış dünya kadar. Ortada olmayan askıda binlerce dua var. Mesafeler insan saklar, çemberin üzerine çıkancıklar yarıçapın başlangıç noktasına erişemezler. Çemberin üzerine çıkancıklar koşmayı ve önlerini görmeyi bilemeden dengede yaşarlar. Ama yaşarlar; ben kadar.