"Şizofreni Yalnız Oynanmaz"

Hala aynı masa da aynı bilgisayar da yazıyorum sana;
Benim güzel sayfam...

Bol toplantılı, değişme süreci çokça panikli bir dönem geçiriyor şirket. Öyle uzaktan seyrediyor gibiyim. Gerçi o yoğunlukdan nasibimi almıyor da değilim. Galiba bundan tam söylenmiyor bazı şeyler bu ara!! Yoksa "amaaan... kim isterse o uğraşsın bundan sonra" demeyeceğime garanti veremem. Dileklerim yerine geldi diye kendimi dünyanın hakimi sanabilirim. Yaşım 30 olsa da şirkette en genç ben olduğum için lütfen bana eleştirel gelmeyin.

Recep İvedik'e nihayet gittim. Komikti. Bazen argo konuşmalar başımda ağrı yaratsa da gülmek güzeldi doya doya. Kendimi kaybetmiş çok pis mısır yemişim. Öyle ki; film bitip ışıklar yandığında hışımla sırtıma almak amaçlı havaya savurduğum şalımda ki bütün mısırlar başımdan aşağı yağdığında anladım kafamı ve kendimi ne denli dağıttığımı. Gülen birkaç kişi sezdim arkada. Anlayacağınız hayat bana uyum sağlıyor bu ara;)




"Şizofreni Yalnız Oynanmaz" yaklaşık bir haftadır okumaya başladığım Rahmi Vidinlioğlu'nun ilk kitabı.
İlk yüz sayfası oldukça ağır bir dille anlatıyor yazarın içinde ki sevdayı. Ama daha sonra daha akıcı bir hal alıyor kitap.
Aşkı anlatıyor şizofreniye en yakın haliyle. Aşk şizofrenidir diyor, deliliktir. Birini bulduğun da kendini yitirme dönemidir. Ama yazar bunu direkt söylemiyor; yaklaşık üçyüz sayfa, bir bilmece misali imgesel biçim de, şiirsel anlatımıyla bunu okuyucuya sunuyor.

Arka kapaktan;

Gittin! Seni benden, beni senden koparttılar! Kahpe bir intihara dönüş bileti gişedeki Azrail! Tımarhanelere kaldırdılar beni, kollarıma kocaman serum şişelerinde gözyaşları bağladılar!Başlamadan bitti aramızdaki her şey! Bitti! Sen, "Bitti" bile diyemedin "Başlayan şeyler bit(t)er, ben seni sevmeye başlamadım ki..." derdim!Bitti! Her bitiş yeni bir başlangıcın fragmanıydı! Aramızdaki sıradağlar gibi duran aşılmaz engel "Biz arkadaşız..." diye başlayan o çocukça masal değil, gözü dönmüş psikiyatristlerin yazdıkları ufacık bir kağıt parçasıydı: "Şizofrenik septomlar..."diye başlayan ve "...gözlem altında tutulmalı!"emir kipiyle noktalanan!Ey Kâri! Şimdi dinleyeceğin her şey yalandır... Yalan.. Yalan.. Yalan!Bir yalanın utana utana gerçeğe dönüşmesi, tüm gerçeklerin arsızca yalana dönmesi ve neyin gerçek neyin yalan olduğunun artık hiçbir öneminin kalmadığı bir kaosun hikayesidir.. Kocaman, hiçbir şeyle tanımlanamayacak kadar büyük bir acının hikayesi...