bitse de aynı; aşk da tatil de...

Çantalar boşaldı ve sanki büyük bir nefes sandığım tatil etkisini yitirmeye başladıkça sıradan diyebileceğim yaşantımı tekrar derinden solumaya başladım. Yüzümde ki etki hala geçmemiş bu arada, yani tatilin güzellikleri hala yaşanmakta. Bunun hep böyle gitmesini istiyorum. Mesela sabahları tekrar keyifle kalkmaya başladım. 2007'de yaşadığım kötü bitişleri gittiğim yollarda bıraktım. O benim meşhur ağaçlarım vardı hani, eskiden beri yapraklarına yaşantımdan parçaları, gözyaşlarımı bir bir astığım. Orada da aynı, bir bir içimdekileri astım. Atmadım başım üstüneydi, sadece astım.

Sabah keyifle kalkar oldum. İçimde bir umut 2009'a doğru ufak sınırlı mutluluklarla bir ömürlük keyifler yaşar oldum. Sabah tek telaşım, makyaf yapmak oldu. Malum uykumdan kısıtlamayınca şipşak mucizeler bekliyorum temkinli ve biraz yavaş ellerimden. Keyifle ağır adım emniyetle ölçekli yemek yapar gibi de makyaj yapıyordum. Ama tekrar pratikle oldukça hızladım. Bi siyah göz kalemi derdim var ki başa bela, şunu anladım bir kez daha; temizleme ürününün kalitesiyle makyaj malzemesi ya doğru orantılı olmak durumunda ya da kalem kaliteyi başta çekmek zorunda. Yoksa ne yaparsanız yapın mutsuzluk damgasını yer "ağladın mı Sibel neyin var!!" şeklinde adınızı görürsünüz benim ismimin olduğu yerde((: Bu tatil bana yaradı makyaj yapıyorum, tekrar uyumlu giyinmeye başladım, çaba sarf etmeden planlar yapabiliyorum artık. "Öff istemiyorum kimseyi görmek" telaşım bitti hafta sonları full yaşar oldum. Kendimi ne zaman kimler için eleştirmem gerektiği gerçeğini öğrendim. "Bir al bir ver ki kendinden bir şey kaybetmeyesin" sözüne, yani başa döndüm. Dozunu kaçırdığında çok büyük kayıplar yaşıyor insan. Karşındakini tembelliğe ittiği gibi; "nasılsa yapar, onda sınırsız bir sabır var" oluyor. Bu da zaman geçtikçe taşıması ağır bir yük olarak başını yavaş yavaş öne eğiyor/muş anladım. Anladım ki fazla sevgi insana uzuuun tatillere, çok düşünmelere, vericiliğin sonsuzluğunda elinde ne var bakmadan sonrasında deriin bir sensizliğe sebepmiş.

Aşk da tatil gibi bitse de onu hatırlatacak şeyler mutlaka kalır. Dün Nalan'ın blog yazsını okudum. Sadece yazısının ufacık bir bölümünde şöyle demişti ;"...Valla DVD'yi seyredince bir kez daha 'aşk' yoktur fikrim pekişti.Yani vardır da , kısa sürelidir ve kullanıldıkça tükenen birseydir.O yüzden de en güzel aşklar kavuşulamayanlardır.Haaa , derseniz ki , uzun yıllardır birbirine askla bağlı yaşayan çiftler ne oluyor , o 'aşk' değildir bence , o 'sevgi'dir."

Ne güzel yazmış dimi Nalan, amaa ben yaşadığım o derin duyguya ve bana yaptırdığı çılgınlıklara kulp takmak isterken en uygun kelimeyi seçmiştim bir kere. Onun adı "aşk"dı ve ben bu yüzden sabırlı, anlayışlı ve hala mutluydum ya!!:)) Sonrasında bi yorum yazıyım dedim şöyle keyifle ve başladım anlatmaya. O kadar anlatmışım ki bu anlatımım üzerine msn'de Nalan'la kıkırdaştık bile...

-Nalan ben sana yorum yazarken biraz abartmışım galiba ve ben yayına verdiğimde baktım Lale Abla yazmış da bi yorum yayınlamış bile!!

-Olsun ben çok beğendim:)) Evet biraz uzun olmuş ama güzeldi hatta bundan yazı bile yazılırmış bloğa.

-Sende mi:)) Bende bittiğinde işin ciddiyetinin farkına vardım bi yazı yazılırmış valla bu hususta.

ve sonrasın da birlikte gülmece(((:

İşte malum yorumum;

Küçük şirin adam büyüür büyüüür yürekte, baban olur. O büyük adam öyle kaprisler yapar ki gün gelir anlarsın ellerinle beslediğin bebeğindir. Gün gelir sana verdiği güvenle sırtını dayadığın dostun, gün gelir "aslaa" dediğin her şeyi sana yaptıran kahramanındır. Kahraman olur büyüür büyüür. Kocan olan bu adam gün gelir baba olur, gün gelir en az sen kadar değişir. Kalbin deli gibi çarpıp, ayakların havada bakarken gözlerine, sonrasında ayakların yere bastı diye mi "aşk" olmaktan çıkar adın!! Gözlerim seni arıyor, sensiz yapamıyorum diyemi sen benim alışkanlığımsın!! Zaman geçtikçe her şey değişir, benle sende değişiriz elbette. Ama aynı sabırla başlama gücün varsa içinde o yine "aşktır", aynı belirtileri göstermese de. Zaten boynuna atlayamazsın eskisi gibi, yaşın geçmiştir bir kere, ayakların tutmuyor diye mi bu öfke.İçinde aşk olmayan hiçbir duygu ölesiye özlemi yaşatamaz ve var olan bu duygu kavuşunca adı aşksa zaten unutulmaz. Aşk imkansızlık değildir yeter ki aşktan fazlasını isteme. O imkansızı gerçek yapar bir ömür ve aşıksan sana ara ara mucizeleriyle görünür.

Gönlümdeki bu güzel sevgiye beni inandıran kişiye sevgilerimle...