Yoğun yoğun yoğun geçiyor günler. Öyle ki sayfama yazı yazmaya vakit bulamayacak kadar!! Biraz içim, birazda içimle bir canım sıkılıyor. Bir dizi asker hayatıma karşı birlik olmuş küçük mutluluklarımı bir bir vuruyor. Tanıdığım dediklerim yabancım olurken hiç tanımadığım birçok yeni yaşamla merhabalaşıyorum bu karmaşada. Bilmem hislerim oradan nasıl görünüyor ama buradan bakınca beni oldukça yoruyor. Sanki düştüm düşeceğim, sanki oyunlar içinde kalmış bir böceğim. Taşınmak var aklımda, kaçmak var uzaklara. İçimden feryat etmek geliyor, ediyorum. Susmayı istiyor içim, yerli yersiz sessizlikteyim. Bünyeme nasıl gelir bu durum bilmiyorum ama içimden geldiği gibi yaşıyorum bu ara. Bu aralar gönlümü eyliyor, hesapsız kitapsız düşünüyorum. Sustukça düşünüyor, düşündükçe kavga ediyorum ruhuma ters gelen herşeyle. Sesim ayarını yitirdi kendi içinde, bilmem dışarıdan nasıl duyuluyor!!! Duyuluyor mu sessizliğim. Tanıyan var mı acaba benden iyi beni!! Parmak kadar değerli mi acaba sizde izlerim!
Bu haftasonu da yeni bir blogcu buluşmasındaydım. "Cafe Ti"de(başımın üzerinde de çıkmış olduğu üzere) öyle mutluydum güzel arkadaşlarımla bir araya geldiğimde. Karşımda bu güzel günü düzenleyen sevgili Şerife oturuyor. 
Bu mıknatıslı, içinde suda yüzen kabukların ve renkli çiçeklerin bulunduğu şirin açacak da Şerife'den bizlere hediye. Hediye paketlerinin üzerine kurdelayla iliştirilmiş değişik notlardan benim bahtıma çıkan yazı da burada;"Şanssızlığa katlanabiliriz çünkü dışarıdan gelir ve tümüyle rastlantısaldır. Oysa yaşamda bizi asıl yaralayan, yaptığımız hatalara hayıflanmaktır."
Katılımın için çok teşekkürler... Uğurböcükü Şerife
Toplandık da mesafeler koymuşuz araya; garsonun düdüğüyle geldik biraraya;)Garsonun demesi "internette tanışan bayanlar!! Sizden dışarıda da var(:" Yani kibarca bize "haydi bakalım bir araya" demese 5 biz, 4 diğer masa bi haber olacaktık orada((:
