"Yalnız Kadın" ile tanıştığım da yalnızlığı gördüm diyebilirim.

Aslında haftasonumu anlatacağım bir önceki yazımda minik melek şairlerin istilasına uğradı bedenim:)) Nasıl olup nereden başladı, içimde ki hislerim bizim evin az eğimli rampasında ki bahar esintisinin getirileriyle hayale daldı ve de ortaya melek hislerimle yazdığım o şiir çıktı. Keyfim güzel, hava yağmurlu. Sağanak şeklinde diye bildirimde bulunan meteoroloji uzmanları yine bildiler. Sağanak olarak İzmir bulutları toprağı ıslatarak, barajlarda ki doluluk oranına inat çırpınmaktalar. Sıka sıka pamuk yanakların suyunu çıkartmaktalar. Ben memnunum; gayeet aşık, gayeet sevgi doluyum ve bir o kadar romantik ve de hayatımda mutluyum:))

Haftasonu 8 Marta tekabül etti. Kadınlar gününün planını çok önceden(1-1.5 ay önce) yaparak telaşımızın ve zamanın getirilerinin kurbanı olduk/oluyorduk. Sumru Yavrucak'ın "Yalnız Kadın" oyununa 3 bekar bayan biletimizi çok önceden almıştık ama kuzen bekarı Ankara'da seyahatte, Nilü'nün de(ona artık bekar demiyim dimi Mustafa enişte!!) Almanya'dan kuzeni gelince elimde avucumda bir bilet fiyatı yerine 3 biletle(aslında karlı şekilde) ortada kaldım:)

Önce giderek Nilü'den biletleri aldığım gibi bekar ekibi topladım. Kim mii!!! Annem ve kuzenim Hande'nin annesi Esoş'la birlikte AKM'de ziyafet çektim "tebessüm... tebessüm..." diye inleyen yanak ile dudak arası gamzelerime. Gamze gamze(aklıma Lale ablacım sen geldin) seyrettim yanıma düşen bol kahkahalı beyle. Kadınlar günü aslında bahane; gülmekte güzel, tiyatroya arada sırada gittiğimden utansam da ucundan tutabilmek de.

"Yalnız Kadın" adı üzerin de yalnızlığını anlatıyordu bir kadının. Ama yalnızlığın en anlamlı "yalnızlık" olan şeklini; bolluk içinde yokluk çeken kadını. Evli, çocuklu, hatta evinde kayınbiraderini bile barındıracak derece de evi kalabalık bir kadın. Ama "ortak yaşam" adı altında kandırılmış ve bastırılmış duygularının hayatını nasıl çekilmez hale getirişi ve bunun kendisi kadar başka yaşamlar üzerinde ki etkileri konu alınmıştı bu tek kişilik gösteride.

Ve işte kadınlar gününe dair birkaç kelime(daha önce yorumlarda da dile getirmiştim benzer düşüncelerimi) ;

Ben bir Türk kadını olarak konuşacak noktada bile hissedemiyorum kendimi. Topraklarım satılıyor, milletim ağlıyor, evin direği eve 90,00YTL'ye kaç ekmek getireceğini düşünüyor, kadınlar benim yurdumda evlenirken 2 kere değil geçim sıkıntısı yüzünden evlenmeyi bin kere düşünüyor ve hatta çocuk yapamıyor. Biz yine de bilinçli ve biz yine de güçlü sabretmekteyiz. Kadınlığımı hissedebilmek adına huzur istiyorum yurdumda...