Şşş Sibeell ".........................................."

Kimseyi değiştiremeyecek kadar küçüğüm ve değiştirmek istemeyecek kadar büyük. İnsanların her halini sevecek kadar geniş bir yüreğe sahip olan ben artık tanımak istemeyecek kadar korkak oldum. Güzel görünen çok şey varken güzeli güzel yapan asıl şeyleri kendimin yarattığını gördüm. Ben bu yaşı galiba ondan sevemedim. Düşünüp duruyorum nesine kızgınsın seni bu zamana taşıyan yaşının!! Elimdekilere. Buldum. Elimdekilere kızgınım.
Bugün, kendim gibi olmayı denemedim kendim gibi oldum. Alttan almadım, sırıtarak güne başlamadım, aman diyip toparlanmadım. Yaşamak için ne kadar zor yolu seçtiğimi fark ettim. İşim gereği sırıtmaktan salaklaşmışım. En nefret insan konumuna yaklaşmışım. İşim gereği yalan söylemekten gerçek hayata bunu taşımamış olmanın gururunu hep yaşardım herkese de anlatırdım. Artık ben usta bir yalancıyım benden korkun der kıkırdardım-kıkırdardık. Ama buna gülesim gelmiyor bugün, mutsuzum. Bu işi yaptığım için, alttan aldığım için, sahte güldüğüm için, sesli ağlayamadığım için, şşş susss şeklinde yaşayıpta duymamazlıktan geldiğim fısıltılar için çok çok şeyler için... Nefret ettim. Bu ben değilim.
Yazımı okuyanların içi sıkılır mı diye düşündüm!! Amaa kusura kalmayın. Bu hızla ben bu iş yerinden de taşınırım. Yine de sahtekar dünyada ve bir sürü güzel görünümlü "piss insanlarla" nasıl barınırım bilemiyorum. Şşşş "susss Sibel" diyen sesi de duyamıyorum. Kendi kendime arada tekrarlıyorum.
-Sibeelll sakin ol kızım.
-Anne yoruldum.