öyle mi böyle mi tatil stresi...

Bir telaşdır gidiyor son 15 gündür. Ben böyleyim napıyım öyle mi şöyle mi şeklinde gelin telaşı yaşatıyorum bu ara çevremdekilere. Doluya koyuyorum çoraplarımı, almıyor. Boşa koyuyorum çizmelerimi, yer kalmıyor. Küçük valiz mevzu bahis değilken, büyük valizi Sibel taşıyamıyor. Tamam çek çekli tıngır mıngır alayım diyorum uçaktan atmasınlar bicilerimi diye vazgeçiliyor ve bu ara sık sık Ediş'e ve Hande'ye bu konuda dert yanılıyor. Arkadaşlar as kaldı asss:(( Biraz daha... En geç Pazartesi netleşecek valizin içi, dışı, biçimi ve hatta tamaaam çorap seçimi... Yok yok bilirler toplanır çıkarım yola ben 1 dakikada ama; hep halihazırda bir diş bir saç olmak üzere iki fırça, çamaşır, makyajla önce boyama sonra arındırma bicileri vardır kenarda. Yani hızlıyımdır aslında. Ama dert oldu kara ayrı bot gezmeye çizme mevzu. Kaz tüyü kabanın yanına asortik ceket modu. Araya giren renk uyumlarıyla, ziyaret edilecek ev sayısına pijama uydurma mevzusunu da katınca ohoo tam oldu.
Eskiden aşk heyecanım vardı ayy geldi gelecek diye. Heyecandan ne giyeceğimi bilememek, yemeden-içmeden kesilmek ve böyle vıdı dıdılar vardı pat diye buluşacağımızın belli olduğu o sınırlı günlerde. Şimdi onun kadar olmasa da yine de böyle bir heyecan var işte. İştahımı kesecek kadar doyurucu olmasa da kafamı meşgul edecek kadar sıradışı. Sıradışı yapan göçebe hayatı yaşayacak olmam; İstanbul'a, Safranbolu'ya ve tekrar İstanbul derken şehir içi hesaplamalar girecek devreye. Nereden girsem de şehre, en değerlendirilebilir şekilde ayırsam vaktimi sevdiklerime diye. Aşkın yerine tatili heyecan diye abartma durumunu yaşıyorum galiba. Hayat bu işte eğlen coş şeklinde kendimi soktum bir moda duramıyorum. Çok düşünüyorum çok acaba şemsiye de alsam mı şu küçüklerinden diye!!!(ciddiyim düşünüyorum dedim size)