EdAğam'a sevgiyle(şş nası resmiyim ama!!)

Bu hafta oldukça yoğundum. Sabah meşgul moduna aldığım msn'mi mesai saati dışında normale döndürmeli bir yoğun haftayı bitirdim. Haftasonumun kıymetini bilmeli, yapacaklarıma kıyamamalı, yazlıklarımı bile çıkartmaktan aciz tembel bir tatil günündeyim. Havalar bi soğudu bi ısındı, şu birkaç gündür mevsim sıcaklara takılı kalsa da akşam oldu mu yine de Kordon keyfi yapmaya izin veremeyecek kadar serin iklimi. Dün akşam Kordon sefası yapma amaçlı Carlsberg'e(çok sevdiğim cafe-bar) gittik Ezgişle ama yalan, dışarıda oturmak mümkün değil yine de. Onun dışında herkeste grip havası esmekte, annemde dahil olmak üzere... Cuma akşamı Handecimle tam da dışarıda mmm'lı sezonu kapatıp salata alıştırmalı akşam yemeğime başladığımda annemin telefonuyla eve gittim bi koşu da. İlk defa annemi 39 derece ateşe teslim gördüm:( Şaşırıp korkmadım desem yalan. Çorba yapmaktan bile korktum!! Bir an önce annem bişeyler yesin ilaçlarını alıp yatsın, çarçabuk iyileşsin niyetiyle evimizin hemen aşağısında bulunan temiz ve leziz Kırçiçeğinden sıcak ve hafif birşeyler söyledim.
Annem yüksek ateşte buzz gibi duşa sokmuştu bir kere kuzenimi tüm ağlamalarına karşılık, ben o zaman 10-12 yaşlarındaydım.
- "Halaaa... Donuyorum yapmaaa:((" diye kuzenim titreyerek ağladıkça ben de arkadan ağlayarak anneme yalvarıyordum;
- Anne nolur yapma hasta olup ölecek ühhüüü:((
Bir yandan da düşünüyordum annemi kızdıracak ne yaptı da onu öldürmeye çalışıyor annem diye. O günü hala unutmam, o korkumu hiç unutamadım. Yok yok onun acısını çıkarmadım hehe ama aklıma da gelmedi değil açtım interneti başladım araştırmaya. Yüksek ateş girince google'a bebeklerden bahsediyor ya da mantar zehirlenmelerinden. Ama anlaşıldığı üzere alına ve bele soğuk sulu tampon yapmak gerekiyor ve de sıcak tutmamak. Yapamadım, yaptırtmadı annem. Şimdi iyi, hatta ben yazımı yazarken kendisiyle bir bana da limon+greyfurt+portakal suyu karışımını bir dikişte içirtti(: Ama öğreneceğim çok şey var; ateşini ölçmeden sıcak su torbasını sokarsan annenin koynuna...!! Başka da birşey demiyorum Allah vakti geldiğinde bana bir koca bir de bebek emanet edecektir elbet diye umuyorum hala:)

Bu hafta bir ufak karın ağrısıyla boğuşurken canımdan telefon geldi ki gün içinde de birkaç kez telefonlaşmıştık onunla...
- Naber kuşum? Adresini bana mesaj atsana;)
- Ayyy yok atamam Ediş(Eda Suner) çok kötüyüm ben kıpırdayamıyorum şu an:(
desemde hep yaptığım gibi "yaa ben geleceğim nasılsa İstanbul'a" diyecek ikna edici güce de sahip değildim o an. Bu hafta kesin, kesin bu ay, yok yok ben yerimi bu sefer kesin ayırttım diyee diyee bezdirtmiş olmalıyım ki gönlünden her geçtiğimde beni düşünerek aldığı güzel hediyelerini bana postayla gönderdi EdAğam;

Pakette ismini gördüğüm an "inannmıyorum..." ifadesiyle ağzım kulaklarımda postacının varlığını da unutunca...
-Sibel hanım bu kadar mutlu olacağınızı bilsem müjdemi isterdim evvelden!!
-"Teşekkür ederim çok değerli birinden" diyerek konuyu da bir güzel örtbas edip kapattım;)


Çorabım pembe:)
Masamın üzerinde duruyor notluğum:)
Taşlarla bezenmiş kelebek toka:)
Uğurböcekli küpelerim(senin uğurun olsun bana Ediş'im)
Ruj kutum(geçen kaybettiğim telefon kartım artık onda güvende)
İçinde özel duyguların yazılı olduğu paha biçilmez bir renkli kart(gönlün gibi)

Ve de...

Güzel yüreğine, gün boyunca bana yaşattığın tüm sürprizlerine ve
el emeğine çok teşekkür ediyorum meleğim((: